Посвоената ќерка на славниот кошаркар Владе Дивац ја отвори душата -„Секогаш ќе бидеш црна овца во семејството“

„Немам проблем со прашањата за посвојувањето. Мислам дека посвоителите треба да му кажат на детето што е можно порано, бидејќи тогаш се воспоставува врската на блискост и искреност помеѓу детето и родителите, вели Петра Дивац, посвоената ќерка на познатиот кошаркар Владе Дивац во емисијата на ТВ К1, пренесе Мондо.рс. Ќерката на славниот кошаркар го опиша моментот кога од родителите дознала дека е посвоена.

„Јас сум била посвоена кога имав шест месеци, набрзо потоа со мајка ми заминавме за Америка, додека татко ми играше, а моите браќа беа во Америка. Дознав кога имав три или четири години, бев многу мала. Една жена во паркот доеше дете и ја прашав мајка ми што прави, бидејќи никогаш не сум го видела тоа, ме интересираше, бидејќи секогаш пиев млеко од шише. Тогаш мајка ми ми кажа дека сум посвоена и ми објасни, според мојата возраст, што всушност значи тоа. Јас пораснав со тие информации и затоа одблиску ги прифатив. Тоа е факт од мојот живот и не можам да го променам. “, вели ќерката на Дивац и додава дека родителите треба што поскоро да го известат детето дека е посвоено.

Иако била посвоена на шест месеци, откако дознала дека Ана и Владе Дивац не и се биолошки родители, Петра вели дека во тинејџерските години поминала низ период кога постојано си поставувала прашања.

Advertisements

„Посвоените деца, околу 14 или 15 години, имаат многу прашања. Еден ден се разбудив и почнав да размислувам за тоа која сум. Знам дека сум посвоена, дека имам мајка, татко, браќа. Тоа го споделив со татко ми и мајка ми и тие со задоволство прифатија заедно да ги бараме моите биолошки родители.Ова е исто така многу важно, доколку детето сака да ги бара своите родители , тоа е негово полно право.Родителите и семејството треба да бидат потпора, карпа.Се мислев дали личам на некого или личам на моите посвоители бидејќи јас и Матија многу личиме. Дали има нешто што треба да знам, како на пример медицинска историја, дали делам ДНК со некој покрај кого поминувам на улица, не знам “, вели Петра и додава дека во еден момент го прекинала своето истражување.

Таа раскажа и како нејзините другарчиња се однесувале со неа на учичиште:

„На училиште ме задеваа дека сум црната овца во семејството, дека сум поинаква од моите браќа и дека секогаш ќе бидам и дека цел живот ќе ме етикетираат како посвоена. Тогаш помислив дека ме посвоиле за нивниот сопствен публицитет и дека добро изгледа во весникот“, вели Петра и додава дека често плачела во пубертетот поради зборовите на нејзините пријатели.