Времето не е на страна на Украина

Кондолиза Рајс, поранешна државна секретар на САД од 2005 до 2009 година, и Роберт М. Гејтс, поранешен секретар за одбрана на САД од 2006 до 2011 година, во својата заедничка анализа на војната во Украина, за „Вашингтон пост“, оценуваат дека начинот да се избегне конфронтација на Западот со Русија во иднина, е  веднаш со воена опрема да ѝ се помогне на Украина да ја потисне руската армија.

„Кога станува збор за војната во Украина, единственото нешто што е сигурно во моментов е дека борбите и уништувањето ќе продолжат.

Advertisements

Владимир Путин останува целосно посветен на враќање на цела Украина под руска контрола или – ако тоа не успее – да ја уништи како одржлива земја. Тој верува дека неговата историска судбина – неговата месијанска мисија – е повторно да ја воспостави Руската империја и, како што забележа Збигњев Бжежински пред години, не може да има Руска империја без Украина.

И двајцата се занимававме со Путин во неколку наврати, и убедени сме дека тој верува дека времето е на негова страна: дека може да ги истроши Украинците и дека единството и поддршката на САД и Европа за Украина на крајот ќе еродира и ќе се скрши. Секако, руската економија и народот ќе страдаат додека војната продолжува, но Русите издржаа и многу полошо“, се вели во анализата на Рајс и Гејтс.

Тие оценуваат дека за Путин поразот не е опција и дека тој не е подготвен да ги отстапи окупираните територии на Украина, туку неговите идни намери се воспоставување на целосна контрола на украинскиот брег на Црното море, регионот Донбас, за потоа своето внимание да го насочи на запад.

„За Путин поразот не е опција. Тој не може да ѝ ги отстапи на Украина четирите источни покраини кои ги прогласи за дел од Русија. Ако не може да биде воено успешен оваа година, тој мора да ја задржи контролата врз позициите во источна и јужна Украина кои обезбедуваат идни појдовни точки за обновена офанзиви да се заземе остатокот од украинскиот брег на Црното Море, да го контролираат целиот регион Донбас и потоа да се тргнат на запад. Осум години го одвојуваа руското заземање на Крим и нејзината инвазија пред речиси една година. Сметајте дека Путин ќе биде трпелив за да ја оствари својата судбина“, се вели во анализата.

Рајс и Гејтс сметаат дека статус кво на воената линија ќе доведе до зголемување на притисокот врз Украина да преговара за прекин на огнот, што, според нив, е неприфатливо.  Единствениот начин да се избегне тоа е драматично зголемување на воената помош која ја испорачуваат САД и сојузниците.

„Во меѓувреме, иако одговорот на Украина на инвазијата беше херојски и нејзината војска, имаше сјајни резултати, економијата на земјата е во хаос, милиони нејзини луѓе избегаа, нејзината инфраструктура е уништена, а голем дел од нејзините рудни богатства, индустриски капацитети и значително земјоделско земјиште е под руска контрола. Воената способност и економијата на Украина сега речиси целосно зависат од спасот од Западот – првенствено, САД. Во отсуство на уште еден голем украински пробив и успех против руските сили, западните притисоци врз Украина да преговара за прекин на огнот ќе растат како што месеците на воен застој ќе минуваат. Во сегашните околности, секој договорен прекин на огнот би ги оставил руските сили во силна позиција да продолжат со својата инвазија секогаш кога и да се подготвени. Тоа е неприфатливо.

Единствениот начин да се избегне такво сценарио е Соединетите Американски Држави и нивните сојузници итно да ѝ обезбедат на Украина драматично зголемување на воените резерви и капацитети – доволно за да се одврати обновената руска офанзива и да и се овозможи на Украина да ги потисне руските сили на исток и југ. Конгресот обезбеди доволно пари за да плати за такво засилување; она што е потребно сега се одлуки на Соединетите Американски Држави и нивните сојузници да им обезбедат на Украинците дополнителна воена опрема што им е потребна – пред сè, клопни возила. Согласноста на САД од четвртокот да обезбеди борбени возила Бредли е за пофалба, иако доцни. Бидејќи постојат сериозни логистички предизвици поврзани со испраќањето на американските тешки тенкови Абрамс, Германија и другите сојузници треба да ја пополнат оваа потреба. Членките на НАТО, исто така, треба да им обезбедат на Украинците ракети со поголем дострел, напредни беспилотни летала, значителни резерви на муниција (вклучувајќи артилериски гранати), поголема способност за извидување и надзор и друга опрема. Овие способности се потребни во недели, а не со месеци“, се вели во анализата.

Тие оценуваат дека решителноста на Украина во судирот со Русија, треба да се искористи со цел да се избегне дирекнта конфронтација со западните сили, притоа Рајс и Гејтс апелираат на Украина да ѝ се помогне веднаш.

„Сè повеќе, членови на Конгресот и други во нашиот јавен дискурс прашуваат: „Зошто треба да се грижиме? Ова не е наша борба“. Но, Соединетите Држави научија на потешкиот начин – во 1914, 1941 и 2001 година – дека неиспровоцираната агресија и нападите врз владеењето на правото и меѓународниот поредок не можат да се игнорираат. На крајот, нашата безбедност беше загрозена и бевме вовлечени во конфликт. Овој пат, економиите во светот, вклучително и нашата, веќе го гледаат инфлаторното влијание и одолговлекувањето на растот предизвикано од едноумната агресија на Путин. Подобро е да се запре сега, пред да се бара повеќе од САД и НАТО во целина. Имаме решителен партнер во Украина кој е подготвен да ги сноси последиците од војната за да не мора самите да го правиме тоа во иднина.

Говорот на претседателот Володимир Зеленски пред Конгресот минатиот месец не потсети на молбата на Винстон Черчил во февруари 1941 година: „Дајте ни ги алатките и ние ќе ја завршиме работата“. Се согласуваме со решеноста на администрацијата на Бајден да избегне директна конфронтација со Русија. Сепак, охрабрениот Путин можеби нема да ни го даде тој избор. Начинот да се избегне конфронтација со Русија во иднина е да ѝ се помогне на Украина да го потисне напаѓачот сега. Тоа е лекцијата од историјата која треба да нè води, и дава итност за активностите што мора да се преземат – пред да биде предоцна“, се вели во анализата објавена во „Вашингтон пост“.